De programma’s van Gouweouden, met muziek, originele filmbeelden, de tekst van een couplet en refrein, zorgen altijd voor een hele gezellige middag. Een liedje horen uit de jaren ’50 of ’60 geeft absoluut herkenning maar wanneer je ook de originele beelden erbij ziet dan zorgt dit ervoor dat de deelnemers echt weer even terug gaan naar de tijd van toen.
Als we zien dat twee oudere dames elkaar aanstoten omdat ze iets terug zien wat ze allang vergeten waren maar waar ze in die tijd zo van genoten hebben, dan genieten ook wij weer! Want ik weet wat er allemaal nog komt aan herkenning. En precies daar “ontmoeten “ we elkaar. In dat stukje vrolijkheid, genieten en meedoen. De toeschouwers wachten in spanning wat er nu weer op het doek verschijnt, en reageren daar dan weer op, bewegen mee met de muziek, zingen mee of genieten intens.
En dat te ervaren geeft ons een diep gevoel van voldaanheid.Ook bij de vrijwilligers, verzorgers, familieleden voel je dezelfde reactie. Eigenlijk voor iedereen is het plezierig om via de muziek en de beelden je herinneringen te vinden.
“Plezier geven is plezier hebben” is een uitspraak van Ignar Rip. Wanneer je zijn website www.muziekgeluk.nl bezoekt, snap je wat ik bedoel. Gouweouden kan er helaas niet iedere dag zijn maar een middag met de Meezing van GOUWEOUDEN zorgt in ieder geval voor een heerlijke middag vol herkenning. We gaan met elkaar op reis door de tijd en zingen de oude liedjes van vroeger of neuriën een bekende melodie mee met het orkest van Glenn Miller. En Lucille Ball laat iedereen weer lachen.
Overigens maken we een diepe buiging voor de mensen die met compassie en aandacht in de zorg werken en met geduld en liefde omgaan met mensen die getroffen zijn door de ziekte dementie. Iedere keer kijken we vol bewondering hoe ze een client, die het even niet meer weet, de juiste richting wijzen. Daar kan ik wel 100 blogs over schrijven.
Wat zouden we zonder jullie moeten? Gelukkig hoeft dat niet…..